De overeenkomst tussen een zorgverzekeraar en Poetin.....

Het boeit me waarom mensen doen wat ze doen. Daarbij ga ik er vanuit dat mensen altijd handelen vanuit de beste bedoelingen. Ja, de beste bedoelingen, ook al lijkt dat soms anders. Juist als het zo anders lijkt, wil ik ze toch vinden.... die goede bedoelingen. Bij Poetin en zorgverzekeraars vind ik dat best lastig, ze lijken vooral uit op macht. Daar beschuldigde ik ze tot deze week ook van. Totdat er binnen twee dagen enkele verhelderende artikelen verschenen. Opeens zag ik het...zowel Poetin als de zorgverzekeraar handelen met de beste bedoelingen, in het belang van de mensen.


Poetin
Een stoere man, die zelfs glimlacht als hij naar Maxima kijkt. Een man die een volk van wodkadrinkers bij elkaar houdt. Hoe kan zo iemand toch steeds weer ten strijde gaan in zijn buurlanden? Laten wij ons door hem manipuleren, moeten we onze troepen naar Oekraïne sturen? Wat is wijsheid? En toen las ik in de Correspondent een artikel van slavist Thalia Verkade: Zo kijkt een Rus naar het nieuws  In het artikel geeft ze zeer treffend weer hoe Rusland zich door de geschiedenis heen een rol heeft aangemeten als een soort bevrijder. Een bevrijder door de strijd aan te gaan. Waar wij willen bevrijden door overleg, het met elkaar eens proberen te worden met democratische processen, doen de Russen dat anders. Poetin als autocratisch leider past daar bij. Hij gelooft echt dat hij met zijn strijd het goede doet.


De zorgverzekeraar
In de zorg begrijp ik ook veel niet. Vooral waarom sommige dingen maar niet van de grond komen, of systematisch lijken te worden tegengewerkt. De laatste tijd zie ik de keuzevrijheid van de burger/patiënt steeds verder worden teruggedrongen en het verbaast me dat we dat allemaal 'gewoon' laten gebeuren. Hoe dat kan met een liberale minister snap ik al helemaal niet. Ook vraag ik me af waar toch telkens weer die berichten van PGB-fraude vandaan komen, terwijl er in ziekenhuizen minstens zoveel gegoocheld wordt om aan mensen die zorg nodig hebben te verdienen. Toen ik deze week in Skipr las over Zorgverzekeraars die inzicht krijgen in medische dossiers ging bij mij een belletje rinkelen. Het betreft dossiers van mensen met een restitutiepolis. Zij sturen zelf na controle de nota naar de zorgverzekeraar, maar de verzekeraar wil nu zelf controleren of de nota klopt. Mijn idee was... Hé er is een overeenkomst tussen restitutiepolis en PGB: Mensen kiezen zelf hun zorg. Maken daarover zelf afspraken binnen de financieringskaders en controleren of de zorg die ze krijgen klopt met wat ze vragen. Vervolgens kunnen ze de rekening declareren bij het Zorgkantoor, de verzekeraar. Betere kwaliteitscontrole kun je niet hebben. Zorg niet goed, mensen komen in verweer. PGB is gebleken goedkoper te zijn dan Zorg in natura en toch.... wil men er van af. En die verzekeraars lijken ook al van de restitutiepolis af te willen. Maar waarom? Ik kon het niet bedenken, anders dan 'macht' en autocratie. Met democratie heeft het niets van doen.


En dag later las ik in Skipr: Verzekeraars worstelen met bepalen kwaliteit zorg. Het eerste wat in me opkwam was de vraag of bepalen van zorgkwaliteit een taak voor verzekeraars zou moeten zijn. Zouden het niet de burgers/patiënten zelf moeten zijn die bepalen wat zij goede zorg vinden? Ik reageerde op het artikel met die vraag. Wim van der Meeren, CEO van zorgverzekeraar CZ, reageerde daarop alsof ik dom was en niet begreep waar het over gaat. Professionals en wetenschappers zijn druk bezig zinvolle (..)kwaliteitsinformatie te vergaren en dat gaat volgens hem in goede samenwerking met patiëntenverenigingen. Mooi zou je zeggen... maar dan de zin: "En op dit moment heeft de patiënt dus echt nog te weinig informatie om een goede keuze te maken." Oké, zijn mensbeeld is dus dat mensen in principe 'dom' zijn en dat zij als verzekeraar voor ons moeten bepalen wat het beste voor ons is. Opeens zie ik ook de strijd tussen verzekeraars en zorgverleners... ook zorgverleners gaan er vanuit dat zij moeten bepalen wat het beste voor ons is.


Goede bedoelingen
Opeens wordt het me helder... ook de zorgverzekeraars handelen vanuit de beste bedoelingen. Zij willen het beste voor ons. Net als Poetin. Maar de grap... waarom lijken die beste bedoelingen toch zo op macht. Macht willen hebben over de ander... voor diens eigen bestwil. En waarom ervaart die ander die goede bedoelingen niet als goed voor hem of haar? Waarom verzet die ander zich op den duur tegen die goede bedoelingen? Omdat ieder ten diepste eigenlijk zelf het beste weet wat goed voor hem/haar is? Ook al lijkt dat soms anders?


Laten we stoppen elkaar met 'goede bedoelingen' lastig te vallen. Laten we eerst eens kijken waarom we doen wat we doen. Is dat niet ten diepste eigenlijk gewoon om goed te zijn voor onszelf?
Daar komen we achter door eigen keuzes te maken en daar van te leren. Pas dan worden we wijzer.... en zullen we begrijpen dat wat goed is voor de één, niet persé goed is voor de ander.


Op de vrede!


PS
n.a.v. mijn reactie op Skipr en dit blog heb ik deze week een afspraak met Wim van der Meeren bij CZ.


Reacties

Een reactie posten