De 'kwetsbaren' zijn sterker dan u denkt!

Het gaat er regelmatig over; De 'kwetsbaren' in de samenleving. Ze zijn oud of wonen(bijna) op straat, zijn verstandelijk beperkt of gehandicapt, kunnen niet goed voor zichzelf zorgen etcetera. Maar... is kwetsbaar niet een waardeoordeel in plaats van een persoonlijke eigenschap? Wat zegt label 'kwetsbare' dus eigenlijk? Sinds ik mij begeef in een wereld vol mensen met handicaps, cliënten van de zorg- en welzijnsector, ga ik steeds meer de kracht van die 'kwetsbaren' zien. Niets is wat het lijkt.

We hebben nieuwe buren. Ze wonen al weer enige tijd tegenover ons, nodig tijd voor verdere kennismaking. Hun kennismakingsfeestje voor de buurt hebben we gemist, daarom ging ik gisteren bij ze langs om een afspraak te maken. "Kom binnen", en voor ik het weet zitten we al gezellig te kletsen. Op een goed moment vraagt zij: "Moet Wim (mijn gehandicapte partner) er dan niet eens uit, ik zie hem nooit. Heeft hij geen scootmobiel waarmee hij eruit kan?". Aardig, ze wil wat voor Wim doen.... vanuit háár beleving van zijn werkelijkheid. En ik kan me haar gedachte voorstellen. Als ik als buitenstaander naar onze situatie kijk dan zit Wim de hele dag thuis achter de geraniums in zijn rolstoel. Op straat komt hij niet, in het dorp zullen ze hem ook niet zien. Bellen kan hij niet, want hij spreekt moeilijk verstaanbaar. Die man zit in een sociaal isolement. Ook mijn buurvrouw ziet het in eerste instantie zo en wil helpen.

Eye opener
Dan vertel ik wat Wim zoal doet achter die geraniums. Hij is ongelofelijk handig in aan- en verkoop van spullen op Marktplaats of vergelijkbare sites. Die door de buurvrouw gesuggereerde scootmobiel heeft hij bijvoorbeeld wel, en voor een prikkie gekocht op Marktplaats. En gelukkig maar voor een prikkie want hij rijdt er nauwelijks op. Voelt zich er ongemakkelijk op en heeft geen behoefte om op die manier zijn wereld te vergroten. Zijn eigen kleding en schoenen koopt hij op internet. Contact met oude vrienden en familie onderhoudt hij o.a. via Facebook en hij heeft meer contacten dan voorheen. Hij verkoopt zijn eerder aangelegde verzamelingen van radio's, modelauto's. Hij koopt een prachtige cabrio en vindt vervolgens uit dat je die via SnappCar kunt verhuren. Zo maken we andere mensen blij met een dagje toeren door het Groene Hart en de kosten van de auto worden terugverdiend. Een buurman kwam bij Wim om advies over een rolstoel voor zijn moeder, zodat die weer eens naar buiten zou kunnen. Een uur later stuurt Wim hem een linkje naar een adres op Marktplaats voor een goede en goedkope rolstoel. Twee dagen later stuurt de buurman een zonnige foto van zijn stralende moeder in die rolstoel in het park. Zo blij dat ze er weer uit kunnen.

Mijn buurvrouw hoort mijn verhaal en ik zie de bewondering op haar gezicht. "Het is dus heel anders dan wij dachten. En eigenlijk haalt hij de wereld naar zich toe in plaats van er op uit te gaan. Wat prachtig hoe hij zijn kwaliteit inzet op deze manier!". "Gezellig dat jullie volgende week samen komen!" Mijn Wim werd opeens een mens in plaats van die 'zielepiet achter de geraniums'.

"Niet ik, maar zij zijn zielig"
Thuisgekomen vertel ik dit aan Wim. Hij glimt. "Ja, ze denken dat mijn leven saai en nutteloos is, maar ze weten gewoon niet beter". Vervolgens vraag ik hem of hij zich kwetsbaar of afhankelijk voelt. Ja, afhankelijk voelt hij zich wel, maar kwetsbaar.... zijn antwoord is prachtig: "Alleen als het handig uitkomt, gebruik ik het dat ik gehandicapt ben. Zoals met parkeren".

Ben je ooit iemand tegengekomen die zichzelf  'kwetsbare' noemt?

Zondag 22 september zag ik in het TV-programma 'De Reunie' een reportage van een man met het Locked in syndroom. Hij kon niets meer, communiceerde door met zijn ogen te knipperen én met zijn stralende persoonlijkheid. Zijn huwelijk was gestrand, maar hij woonde nog 'zelfstandig' in een rijtjeshuis. Hij had wel 24 uur/dag hulp. Hij waardeerde het leven met een 9. Terwijl ik een jaar geleden hoorde over iemand die via euthanasie was gestorven omdat hij het leven vanwege het Locked in syndroom niet meer kon verdragen. Hij kon alleen maar knipperen met zijn ogen.
Aan de buitenkant hetzelfde als de man uit het TV-programma, maar van binnen totaal anders.
Voor mij duidelijke voorbeelden dat het er bij het beoordelen van iemands situatie niet om gaat wát iemand heeft, maar hoe hij/zij er mee om kan gaan.
Dat vraagt dat je je in de persoon verdiept alvorens een oordeel over iemands 'kwetsbaarheid' te vellen. Mijn ervaring is dat juist dat verdiepen in die persoon, in wat ook zijn/haar kwaliteiten zijn, maakt dat iemand opeens helemaal niet meer zo 'kwetsbaar' is.

Niets is wat het lijkt, maar wél wat jij er van maakt.

P.S.
Een dag na plaatsing van dit verhaal kom ik 'Stigma' tegen. Lees maar eens..... http://www.samensterktegenstigma.nl/over-stigma/wat-is-stigma/


Reacties

  1. Fantastisch mooi verhaal. Ik vergroot het uit.
    Mijn hartelijke dank
    Jan Levels, Punt Welzijn Weert

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ook ik krijg weleens de vraag "en wat doe je dan, de hele dag? Doe je de hele dag niks? Verveel je je niet?" - ik heb mijn eigen schema, doe kleine dingen in huis en rommel met mijn blog en schrijf columns in woonmagazines. Prachtige blog, als je het goed vind, link ik hem graag door op de mijne :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel! Natuurlijk mag je hem linken naar jouw blog. Mooi blog trouwens :-) http://lifebynem.wordpress.com/

      Verwijderen

Een reactie posten