Roeien met de riemen die je hebt
Gisteren sprak ik Ans, een vrouw in het dorp. Het zal zeker een jaar geleden zijn dat ik haar voor het laatst sprak. Ze vroeg me hoe het met ons gaat. Ik vertelde dat het met Wim ongeveer hetzelfde blijft en dat de winst zit in steeds verdere acceptatie van de situatie zoals die is. 'Ja' zegt ze: 'Je moet uiteindelijk toch maar leren roeien met de riemen die je hebt'.
Haar uitspraak zet me aan het denken. Het is namelijk een waarheid als een koe. Ans is niet voor niets boerin. Maar.... is het eigenlijk wel zo simpel om te roeien met de riemen die je hebt? Moet je dan niet weten wat voor boot je bent en wat voor riemen je hebt? Weet jij dat?
Na een herseninfarct veranderen zowel je boot als je riemen. Bij Wim werkt er van alles niet meer, dus zijn stevige sloep werd ineens een wiebelige punter. Ook zijn riemen werden anders en bovendien heb je bij die wiebelige punter ook andere riemen nodig. Zonder rolstoel is Wim nergens. Ook ik ben een soort van riem voor hem geworden. En om mij te laten doen wat hij graag wil, tja dat vraagt best nog de nodige roeitraining.
Maar ook voor mij is de situatie veranderd. Mijn schip is nog wel hetzelfde, maar de mogelijkheden van mijn riemen zijn toch veranderd. In sommig opzicht is de slagkracht beperkt, alsof je dicht langs de kant vaart en je riem iets intrekt. Maar aan de andere kant heb ik nieuwe riemen moeten ontwikkelen om samen met de wiebelige punter te kunnen varen.
Zo'n situatie die opeens zo verandert door de gevolgen van een herseninfarct vraagt dus een nieuwe kennismaking met je eigen boot, die van de ander en van het aanpassen van de riemen. En dan komt de vraag: 'Wanneer ben je tevreden met de vaarvermogens?'.
Onze scheepjes varen op dit moment weer behoorlijk stabiel. Iets minder snel en wendbaar. Dat vraagt ander vaarwater. Het is onverstandig om met deze scheepjes en riemen door een woeste rivier te varen. De kans om te vergaan is groot. Je kunt dan blijven bijschaven aan een wiebele punter, maar een soepele raftboot zal het nooit meer worden. Het is gemakkelijker je plannen bij te stellen dan de boot.
'Roeien met de riemen die je hebt' vraagt dus kennis van je boot, van je riemen en verkenning van de mogelijkheden die je daarmee hebt. Ik denk dat daar voor ons nog wel wat winst is te behalen. Ik heb de indruk dat die riemen zich vergaand kunnen aanpassen om de boot zo optimaal mogelijk te laten varen. Maar met een wiebelige punter door een stroomversnelling... daar zijn geen riemen voor.
Haar uitspraak zet me aan het denken. Het is namelijk een waarheid als een koe. Ans is niet voor niets boerin. Maar.... is het eigenlijk wel zo simpel om te roeien met de riemen die je hebt? Moet je dan niet weten wat voor boot je bent en wat voor riemen je hebt? Weet jij dat?
Na een herseninfarct veranderen zowel je boot als je riemen. Bij Wim werkt er van alles niet meer, dus zijn stevige sloep werd ineens een wiebelige punter. Ook zijn riemen werden anders en bovendien heb je bij die wiebelige punter ook andere riemen nodig. Zonder rolstoel is Wim nergens. Ook ik ben een soort van riem voor hem geworden. En om mij te laten doen wat hij graag wil, tja dat vraagt best nog de nodige roeitraining.
Maar ook voor mij is de situatie veranderd. Mijn schip is nog wel hetzelfde, maar de mogelijkheden van mijn riemen zijn toch veranderd. In sommig opzicht is de slagkracht beperkt, alsof je dicht langs de kant vaart en je riem iets intrekt. Maar aan de andere kant heb ik nieuwe riemen moeten ontwikkelen om samen met de wiebelige punter te kunnen varen.
Zo'n situatie die opeens zo verandert door de gevolgen van een herseninfarct vraagt dus een nieuwe kennismaking met je eigen boot, die van de ander en van het aanpassen van de riemen. En dan komt de vraag: 'Wanneer ben je tevreden met de vaarvermogens?'.
Onze scheepjes varen op dit moment weer behoorlijk stabiel. Iets minder snel en wendbaar. Dat vraagt ander vaarwater. Het is onverstandig om met deze scheepjes en riemen door een woeste rivier te varen. De kans om te vergaan is groot. Je kunt dan blijven bijschaven aan een wiebele punter, maar een soepele raftboot zal het nooit meer worden. Het is gemakkelijker je plannen bij te stellen dan de boot.
'Roeien met de riemen die je hebt' vraagt dus kennis van je boot, van je riemen en verkenning van de mogelijkheden die je daarmee hebt. Ik denk dat daar voor ons nog wel wat winst is te behalen. Ik heb de indruk dat die riemen zich vergaand kunnen aanpassen om de boot zo optimaal mogelijk te laten varen. Maar met een wiebelige punter door een stroomversnelling... daar zijn geen riemen voor.
Reacties
Een reactie posten